000 | 01958nam a2200277 i 4500 | ||
---|---|---|---|
997 | 0 | 0 | _e2 |
008 | 221117s2022 sp a g 001 0|glg d | ||
017 | _aC 397-2022 | ||
020 | _a9788487668548 | ||
080 | _a821.134.4-1:581.145.1 | ||
100 | 1 |
_aLópez Sández, María _d(1973- ) _eaut _9119642 |
|
245 | 1 | 3 |
_aO herbario de Rosalía _b: nasín cando as prantas nasen _c/ María López-Sandez, Mª Isabel Fraga Vila |
260 |
_aA Coruña _b: Fundación Rosalía de Castro _c, 2022 |
||
300 |
_a207 p. _b: il. cor _c; 22 cm. |
||
520 | 3 | _aRosalía de Castro converteuse nunha das grandes cantoras da nosa paisaxe. A súa obra mestura, de xeito maxistral, tres ingredientes (as xentes, a natureza e o idioma), combinados a través dun tratamento que, sen renunciar á orixinalidade, entronca cos profundos cambios culturais que no século XIX reconfiguraron a relación do ser humano co medio. Os seus versos, en perpetuo diálogo cos elementos máis humildes, renden tributo á rosa e elevan o carballo ao papel de símbolo sagrado. Os toxos, as silveiras, as flores ventureiras, as herbas do camposanto e os valados e hortalizas como a verza e cereais coma o trigo son protagonistas do seu proceso de creación. A evanescencia da rosa, a permanencia da árbore, o existencial, o amoroso e o colectivo fúndense na paisaxe que transita nas súas páxinas e que hoxe, desde os eidos floridos que ela cantou, evoca en nós ecos dos seus versos. | |
600 | 1 | 4 |
_aCastro, Rosalía de _d(1837-1885 ) _964536 |
600 | 1 | 7 |
_aCastro, Rosalía de _d(1837-1885) _x-Crítica e interpretación _9206511 |
650 | 7 |
_aPoesía galega - _y19º século _992420 |
|
650 | 4 |
_aPoesía gallega - _y19º siglo _992421 |
|
650 | 7 |
_aBotánica _910186 |
|
650 | 4 |
_aBotánica _910186 |
|
650 | 4 |
_aPlantas- _xEn la literatura _9119644 |
|
650 | 7 |
_aPlantas- _xNa literatura _9119645 |
|
700 | 1 |
_aFraga Vila, María Isabel. _eaut _992422 |
|
700 | 1 |
_aFraga Vila, Miguel. _epht _978563 |