Desde os xardíns colgantes de Babilonia ata os hortos ecolóxicos das «guerrillas urbanas», o xardín foi un reflexo da sociedade. Quen ten a sorte de contar cun anaco de verde ao redor da súa casa, enfróntase a unha decisión complicada: valalo e cultivar coles? Decoralo cunha liña de sebes perfectamente recortados? Colocar unhas randeeiras e unha fonte? Sentar alí a mirar o horizonte pensando na inmensidade do cosmos? E parecidas preguntas facíanse xa os filósofos presocráticos, os decadentes franceses versallescos e o primeiro misántropo que se foi a vivir a unhas ruínas no medio dun bosque. A forma en que usamos esa «natureza domesticada» que son os xardíns evoluciona co mundo, e con cada persoa. E neste libro nárrase a través dos xardíns dos pensadores, os artistas e os arquitectos da historia. Unha historia que é a da felicidade, a boa vida e o uso do tempo e do espazo, nun libro único que fala sobre todo do pracer.

Adultos/as

1º-2º BAC